کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی

کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی . در این مقاله با گردشگران شیراز همراه باشید تا شما را با خطرات ناشی از کوه گرفتگی آشنا کند.

آشنایی با کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی و کمک های اولیه درمان آن

افرادی که ورزش کوه نوردی می کنند با دقت مقاله ی زیر را دنبال کنند:

همانطور که می دانید در ارتفاعات بالا فشار هوا کمتر است و میزان اکسیژن کاهش می یابد. گاهی بدن در ارتفاع و فعالیت بدنی در ارتفاعات دچار حالتی می شود که به آن کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی می گویند.

مهم ترین علائم کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی

1. اختلال در سیستم گوارشی
2. تنگی نفس
3. سردرد شدید
4. قرمز شدن چشم ها
5. عدم تمرکز حواس
6. اختلال در سیستم گوارشی
7. افزایش غیر طبیعی ضربان قلب و دم و بازدم
8. کاهش بینایی و شنوایی
9. تنفس به یکباره شدید شده و بعد از چند ثانیه به حالت اول باز می گردد
10. فرد دچار کندی می شود و هوشیاری اش را از دست می دهد

علت های کوه گرفتگی یا ارتفاع زدگی

غلظت اکسیژن در محدوده های مساوی با سطح دریا، بیست و یک درصد می باشد. هر چه که ارتفاع بالاتر می رود، غلظت به همان میزان می ماند اما تعداد مولکول های اکسیژنی که در هر تنفس وارد می شود، کمتر می شود. هنگامی که 3500 متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته اید، در واقع مولکول های اکسیژن در هر تنفس به میزان 40 درصد کمتر شده اند. بنابر این بدن شما برای جبران این کاهش، باید سرعت تنفس ها را افزایش دهد. این افزایش تعداد تنفس، مقدار اکسیژن را افزایش می دهد اما میزان آن به اندازه ی غلظت اکسیژن در سطح دریا نیست. بنابراین بدن شما باید با میزان جدید اکسیژن منطبق شود. گفتنی است که افزایش ارتفاع و کاهش فشار هوا باعث می شود که از مویرگ ها مایع نشت کند که دلیل این نشتی مشخص نیست. اما این موضوع می تواند موجب زیاد شدن مایع در مغز و ریه بشود.

دلیل اصلی بیماری ارتفاع زدگی با سرعت و تحرک زیاد به ارتفاع رفتن می باشد. اگر وقت بیشتری را به صعود خود اختصاص دهید و با یک پیوستگی کوه نوردی کنید، بدن کم کم با شرایط منطبق می شود.

در بدن شما باید تغییرات زیادی اتفاق بیافتد که مغز اجازه ی عملکرد با اکسیژن کم شده را بدهد. فرآیند هایی که اتفاق می افتد به شکل زیر است:

• افزايش عمق هر تنفس
• افزايش فشار سرخرگهاي ريوی
• مجبور شدن جریان خون در قسمت هایی از ریه که در حالت عادی از آنها استفاده نمی شود
• ایجاد گلبول های قرمز بیشتر جهت حمل اکسیژن
• افزایش تولید آنزیم اکسیژن رسان

پیشگیری از بیماری ارتفاع زدگی

همواره گفته اند که پیشگیری بهتر از درمان است. اگر قبل از هر حادثه و قبل از هر بیماری و سختی از وقوع آن پیشگیری کنیم، قطعا تبعات کمتری برای ما خواهد داشت. بنابراین توجه شما را به موارد زیر جلب می کنیم:

در خصوص بیماری ارتفاع، باید گفت که دو راهکار وجود دارد. راهکار اول وفق دادن مناسب و راهکار دوم استفاده از داروهای پیشگیری می باشد.

وفق دادن یا هم هوایی

در خصوص وفق دادن یا هم هوایی، باید گفت که اگر امکان آن را دارید، راهپیمایی و فعالیت بدنی را از ارتفاع 3000 متری از سطح دریا شروع کنید. در طول بیست و چهار ساعت اولیه، به هیچ عنوان بیش از حد حرکت نکنید و به ارتفاعات بیشتر نروید. در هر 24 ساعت تنها 300 متر ارتفاع را صعود کنید. پس از هر هزار متر صعود، حتما یک روز استراحت کنید. اگر در یک روز بیشتر از سیصد متر صعود داشتید، برای خواب به ارتفاع پایین تر بازگردید. هر لحظه از این که تمامی افراد گروه به شرایط محیطی عادت کرده اند مطمئن شوید.

هنگامی که بدن میخواهد با شرایط محیطی جدید موافق شود، مایع زیادی از دست می دهد. بنابراین حتما مایعات و آب را زیاد بنوشید. مقدار نوشیدن آب زیاد شما باید به اندازه ای باشد که ادرار زیاد و شفاف باشد.

به خود سخت نگیرید. از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی و داروهای مسکن و آرامبخش به شدت پرهیز کنید.

داروهای پیشگیری (دیاموکس – استازولامید)

این دارو این امکان را می دهد که بتوانید تند تر نفس بکشید و در نتیجه اکسیژن بیشتری وارد خون می شود. بنابراین در شب که روند تنفس کم می شود، می  تواند بسیار مفید واقع شود. تأثیر این دارو مدتی به طول می انجامد. بنابراین بهتر است که حدود بیست و چهار ساعت قبل از صععود به ارتفاع آن را مصرف کنید و مصرف آن را به مدت پنج روز در ارتفاعات بالا ادامه دهید. اثرات چانبی این دارو سوزش و مور مور لب ها و نوک انگشتان و دفع ادرار بیشتر می باشد که البته پس از چند روز با قطع دارو از بین می روند. با این حال این نکته را در نظر داشته باشید که با وجود متداول بودن این دارو، خیلی ها نیز آن را توصیه نمی کنند.