ده روستای توریستی در ایران که باید به آن ها سفر کنید

روستای اورامانات تخت

اگر تصمیم دارید به تور داخلی گردشگران سفر کنید همراه ما باشید. اگر قصد دارید روستای اورامانات را ببینید باید از جاده‌‌های کوهستانی مریوان عبور کنید و ۷۵ کیلومتر که حرکت کنید، در جایی نزدیک سروآباد به روستای اورامانات تخت می‌رسیم. به اورامان، روستای هزارماسوله ایران می‌گویند، چون خانه‌هایش مثل ماسوله پلکانی‌ست. چند صد سال است که اورامان با خانه‌هایش در دل کوه‌های این منطقه جا خوش کرده و هنوز فرهنگ روستا تمام و کمال پابرجاست. هرسال در نیمه اردیبهشت و نیمه بهمن، مراسم پیرشالیار در روستا برپا می‌شود و خیلی‌ها به عشق دیدن مراسم به اورامانات تخت می‌آیند.

روستای هجیج

یکی از اصلی‌ترین مکان های تولید گیوه، روستای هجیج از توابع بخش نوسود شهرستان پاوه در کرمانشاه است و اینطور معروف است که اگر یک جفت گیوه مرغوب هجیجی بخریم، کفش‌هایمان دیگر لنگه‌ به لنگه نمی‌شوند چون گیوه لنگه راست و چپ ندارد و در اینجا قشنگ‌ترین گیوه‌ها بافته و دوخته می‌شود.شما از طریق آژانس گردشگران شیراز می توانید با بهترین مقاصد تورهای داخلی آشنا شوید

هجیج، یعنی دره سرسبز و عمیق. خانه‌ها همه از سنگ ساخته شده‌اند و هیچ آجری در ساختشان به کار نرفته.

بقعه سید عبدالله یا کوسه هجیج که نسبش به امام موسی کاظم ع می‌رسد، بیش از ۵ قرن است که اینجاست، اما جز خرید گیوه و دیدن بقعه باید کارهای دیگری هم در هجیج کرد. به دیدن چراگاه‌های خوش‌منظره «پیاز دول میشا» و «گاول» و‌ آبشار بل در نزدیکی روستا که آب معدنی شفابخش دارد، رفت

روستای سرآقا سید

روستاهای پلکانی ایران تنها به ماسوله و اورامان ختم نمی‌شود،یکی دیگر از مقاصد تور داخلی می تواند روستای سر آقا سید باشد.

روستای سرآقا سید در ارتفاع ۲۵۰۰ متری، ۶۰۰ سال عمر دارد و هنوز هم انگار در همان زمان مانده. تعدادی از خانه‌ها پنجره ندارند، از مدرسه و درمانگاه خبری نیست و برای رسیدن باید مشقت راه را به جان خرید. زن‌ها، گلیم و جاجیم‌بافی می‌کنند و مردم اعتقادات عجیب و غریبی دارند، مثل اینکه می‌گویند چشمه‌های روستا شفا می‌دهد.برای رسیدن به این روستا باید کوهرنگ را به سمت شمال برویم.  پس از ۴۰ تا ۵۰ کیلومتر رانندگی، روستای سر آقا سید از پشت کوه‌ها خودش را به ما نشان می‌دهد.

قلعه رودخان

حتی با نگاه کردن به عکس‌های قلعه رودخان هم دلمان تازه می‌شود، چه برسد که با پای خودمان برویم و آن همه زیبایی و بوی خاک باران خورده را از نزدیک ببینیم و حس کنیم.

این پایین می‌توانیم خودمان را به آش و کلوچه فومن مهمان کنیم و بعد از روی پل چوبی رودخانه رد شویم و به سنگفرش‌ها برسیم، جایی که ما را به پای پله‌های قلعه رودخان، باشکوه‌ترین و مهمترین دژ نظامی گیلان می‌رساند. به این قلعه هزارپله هم می‌گویند، چون پله‌هایش زیادند، آنقدر زیاد که وقتی به آن بالا برسیم، حسابی نفس‌مان بند آمده، پس نیاز داریم که باتوم همراهمان باشد.

روستای سرولات

اسم روستای سرولات با رستوران خاورخانم گره خورده. رستورانی که نزدیک به بیست سال است که در این منطقه قرار دارد و خیلی‌ها به عشق خوردن غذاهای محلی‌، راهی‌اش می‌شوند. آنهایی که برای خوردن غذاهای خاورخانم یا دیگر رستوران‌های این منطقه می‌آیند، بعد از غذا سری هم به روستای سرولات می‌زنند. سرولات، یکی از روستاهای توریستی ایران است که هم رودخانه دارد و هم جنگل و از بالایش آبی دریا را هم می‌توان دید. هرچند پای بساز بفروش‌ها به این روستا هم باز شده.

روستای جواهرده

همانطور که وقتی در جاده چالوسیم، حسابی سر ذوق می‌آییم و شیشه را پایین می‌کشیم که باد بیاید و از دیدن آنهمه درخت که باهر پیچ نمایان می‌شود، به وجد می‌آییم، در جاده جواهرده هم چنین حالی داریم. روستای جواهرده در ۲۷ کیلومتری رامسر قرار گرفته و به بهشت ییلاقات ایران معروف است.

جز جاده افسونگری که ما را در بالا به روستا می‌رساند، پارک جنگلی صفارود و رودخانه‌اش و کافه و رستوران‌های طول مسیر، اینجا را به یکی از پاتوق‌های همیشگی مسافران و مردم محلی تبدیل کرده است.

روستای درک

این روزها سفر به چابهار به اندازه سفر به رشت و بوشهر رونق دارد. و یکی از جاهایی که خیلی‌ها رویایش را در سر دارند، روستای درک است. جایی مثل فیلم‌های تخیلی یا حتی رویاها.

روستای درک تنها جای‌ ایران است که در آن کویر و دریا به هم می‌رسند. تماشای تپه‌های ماسه‌ای چشم‌نواز، ساحل صخره‌ای، شنی و مرجانی، کوه و جنگل، گله‌های گوسفند و بز و شتر همه در یک جا، چیزهایی‌ست که در درک، یکی از دیدنی‌ترین روستاهای توریستی ایران منتظرمان است.

روستای کندوان

معمولا کمتر کسی تا شش ماهه دوم سال سمت تبریز و روستاهای اطرافش به قصد سیاحت آفتابی می‌شود. هوا در بیشتر روزها منفی صفر است و سرما با کسی شوخی ندارد. جز آن مسیر ارتباطی بیشتر روستاهای این اطراف هم بسته است. اما از بهار تا شهریور سفر به شمال غربی کشور و جاهایی مثل روستای کندوان رونق دوباره می‌گیرد.

کندوان با عمر ۷ هزارساله‌ و خانه‌های کندویی شکلش در دل کوه سلطان داغی قرار گرفته. خانه‌ها سنگی و کله قندی‌اند و در دل کوه قرار دارند. در کل روستا، گوشت مرغوبی دست مشتری داده می‌شود و کسی عسل نخریده آنجا را ترک نمی‌کند.

روستای ابیانه

ابیانه در زبان محلی به ویونا (Viuna) هم معروف است. وی یعنی بید و ویانه یعنی بیدستان و به مرور زمان ویونا به ابیانه تغییر کرده است. ابیانه روستایی‌ست مثل ماسوله، وقتی از دور به آن نگاه می‌کنید روستایی چند طبقه به نظر می‌رسد طوری که پشت بام خانه‌های پایینی، حیاط خانه‌های بالا هستند. خانه‌ها در این روستا کوچکند و پنجره‌هایی چوبی و مشبک رو به کوچه‌های باریک دارند و ایوان‌هایی که گاهی اهالی روستا در آن نشسته‌اند. و خود، جزو جاذبه‌های اصلی روستا به حساب می‌آیند. ابیانه روستایی قرمز رنگ است به خاطر وجود معدنی در آن نزدیکی که خاک قرمز دارد

بازار ماسوله

بازار هر شهر و روستایی از اولین جاهایی است که آدم دلش می خواهد به دیدنش برود. اگرچه ماسوله شهری توریستی است و بالا رفتن از پله ها و گشتن در کوچه پس کوچه‌هایش به اندازه کافی جذاب است، اما اگر خواستید از بازارش دیدن کنید، جایی که روستاییان دست ساخته‌ها و بافتنی‌هایشان یا مربا و ترشی‌های رنگارنگی که در خانه درست کرده‌اند را در آن می‌فروشند، سری به بازار ماسوله بزنید. بازار ماسوله چهار سطح مستقل از هم دارد که در هر طبقه از آن صنایع دستی ماسوله و اقلام جذاب دیگر به فروش می‌رسد. ساده‌تر بگوییم در اینجا جشنواره خوراکی‌های ترش و شیرین برپاست و کافه‌ها و رستوران‌های متعددش و نشستن در آنها میتواند کلی حالتان را از این رو به آن رو کند. خرید نان روغنی، کلوچه فومن و حلوا کنجدی از بازار را فراموش نکنید.

روستای میمند

روستای تاریخی میمند با شهربابک کرمان ۳۸ کیلومتر فاصله دارد، شهر بابکی که خود، با فاصله ۲۳۸ کیلومتری از کرمان قرار گرفته. اما چرا میمند روستایی است که یکبار هم که شده باید به آن سفر کرد؟ به این دلایل:

میمند یکی از روستاهای باستانی ایران به شمار می‌آید که هنوز زندگی به شکل سنتی در آن جریان دارد و مردم از روزگار گذشته در آن کشاورزی و دامداری می‌کنند.

آنچه روستای میمند را به یکی از شگفت انگیزترین و عجیب‌ترین روستاهای ایران تبدیل کرده، صخره‌ای بودن میمند است و اینکه انسان آن را با دستان خودش کنده.

میمند از اولین سکونت‌گاه‌هایی است که در دوره ماد به وسیله آریاییان ساخته شده. برخی به وجود آمدن میمند را ناشی از اعتقادات مهرپرستی ساکنان اولیه نیز می‌دانند. آنها می‌گویند معتقدان به آیین مهرپرستی بر شکست ناپذیری و جاودانگی اعتقاد داشتند. و از این رو خانه هایی در دل صخره ها ساختند که تا همین امروز پابرجا هستند.

میمند، روستایی است با قدمت دو یا سه هزار ساله و این را سفال‌های کشف شده در این منطقه ثابت کرده. قدمت این سفال ها به دوره اشکانی، ساسانی و دوره اسلامی برمی‌گردد.

میمند، روستایی است متعلق به قرون دوم و سوم میلادی. در زمان اشکانیان در بخش جنوبی کرمان قبایل کوچ نشین به مناطق مختلف کوچ می‌کردند. اما آن دسته از قبایلی که جابه جا نشده بودند، در اواخر دوره اشکانیان و اوایل دوره ساسانیان منطقه خوش آب و هوایی را برای سکونت انتخاب کردند. و در دل کوه‌ها خانه‌هایی را ساختند.

خانه‌های میمند با از میان برداشتن خاک و کندن کوه شکل گرفته و در ساخت آنها، آجر و سنگ به کار نرفته است. روستای میمند کرمان، نوزدهمین اثر جهانی ایران است که در یونسکو به ثبت رسیده است. و جز آن به عنوان هفتمین اثر فرهنگی-طبیعی و تاریخی جهان جایزه مرکوری را هم دریافت کرده.